Czy zastanawiałeś się kiedyś nad tym, jak wygląda życie pisarza? Czy wiesz, że jest ono niekończącą się gonitwą za weną, próbą uchwycenia tego, czego tak w rzeczywistości nie da się uchwycić? Czy wiesz, że bardzo dobra książka powstaje w znoju, w pocie czoła i naznaczona jest nawet krwią autora? Jeżeli już wydaje Wszyscy ludzie się, że wystarczy usiąść przed komputerem i rozpocząć pisać, to jesteś w wielkim błędzie. Praca autorska to ciężka harówka, może dosłownie ciężka od pracy w kopalni, bo nie niszczy ciała, niemniej jednak maksymalnie używa umysł i nierzadko wręcz zderza go z ziemią.
Nawet prosta historia wymaga połączenia faktów, nadania jej tej spójności, opisania wiarygodnymi i naturalnymi dialogami, które nie będą gryzły się z charakterystyką bohaterów. Książkę piszę się etapami, najpierw projektujemy jej szkic, a do tego szkicu stosuje się taktykę płatka śniegu. Wszystkie książki warte przeczytania mniej lub bardziej, ale w praktyce zawsze są oparte na tej technologii. Pisarz oczekuje na wenę, dzień w dzień chwyta za pióro i zaczyna wzbogacać swoją historię. Raz muza jest dla niego łaskawa i daje mu potok myśli, które płyną niczym dzika rzeka i których w żaden sposób nie da się ujarzmić. Innym razem wena odchodzi, a pisarz zostaje z pustymi rękami. Ciekawe książki nie powstają ot tak sobie, one są skutkiem tych przypływów weny, a na oficjalnej premierze ludzie gratulują autorowi, wychwalają jego dzieło. On sam wyłącznie wie, jaką drogę musiał przejść, by spłodzić coś, czym w tym momencie zachwyca się tak wielu ludzi. Drogę przez mękę, ale do sukcesu.
Zobacz również: książki warte przeczytania
